Dit beeld heb ik uit de opslag gehaald en opgefrist. Het dateert uit 2004 en bevat een inscriptie in braille. Het past in een serie waar ik dit jaar aan werk, waarin het niet zozeer gaat over leesbare inscripties, als wel over het weergeven van de schoonheid van letters en tekens. Daarmee zijn het objecten die feitelijk ‘onleesbaar maar niet betekenisloos‘ zijn.

Iedere tekst vraagt om een eigen letter en een eigen opmaak. In die periode (2004) las ik een tekst waarvoor braille voor mij de meest geschikte (en énige) optie was. De betekenis van dit beeld openbaart zich in de gunstigste situatie, als de (ziende) toeschouwer de hulp van een visueel gehandicapte nodig heeft om achter de betekenis van de inscriptie te komen. Precies dát moment, daar gaat het mij om.